o mieście, którego znowu nie odwiedzę

Zbliża się festiwal Miasto Poezji w Lublinie - i kolejny raz z rzędu, mimo zaproszenia, nie uda mi się tam dotrzeć. Lublin to jedno z moich miast somnambulicznych, fantomatycznych - nigdy tam nie byłam, a tylko mi się ono czytało (zwłaszcza: czechowiczyło), śniło, marzyło. Nie będę tam ciałem, więc zwiedzę je choć wierszem:

ballada na stronie (współgłoski czechowiczowskie)

luby mir lalala

diabli nabyli biblijni

ulubili go targu ubili

z bylin zabielankę warzyli

za bilion babilonów

bilon rubla labilnie kulali

z blaskiem na blankach blankietów

uknuli biesko-niebiesko carte blanche

ulalala!

oblicze ubocza lubieżna rubież

zbliż się zliż je albo ubliżaj

bella unia lub bellum omnium

pam param bomb parabellum

ludu ból i lal bal

war bulwarów

szablony somnambulic

i bulle bolszewików

bielizn blizna zbyt bliska ojczyzna

i poety lulilaj pośród stall

dopiero bujnieję jak balon

a już synku mój ulubiony

od blinów od ballad obłoków

zrabowali cię zwerbowali

zbyli w bój bój się bój

aż po ubój

po sublimacji blamaż

po bielony bełt uwielbienia

po blekotu lublinny błękit

po wieczne blablabla